Vliegen en Bratwurst: dagje Duitse velden

De plannen voor een vliegweekend naar Saint Omer (LFQN, Frankrijk) lagen er al een tijdje en de datum kwam snel dichterbij. Zoals vaker bij vliegen het geval is, gooide het weer roet in het eten. Met het naderen van de datum werd het er niet bepaald beter op en in de laatste week voor het geplande vertrek tuurden we dagelijks op Windy, hopend op verbetering. Helaas. Donderdags kwam het teleurstellende appje: het gaat niet door. Maar niet lang getreurd want er was snel een alternatief gevonden in de vorm van een dagtripje naar Nordholz-Spieka (EDXN, Duitsland).

Op de dag van vertrek hadden we prima weer en op voorstel van Homme hebben we samen ontbeten in het honk van FlightLevel. De bestemming werd nog even besproken en vervolgens werden de vliegtuigen nagekeken en afgetankt. Uitgeleide gedaan door de eenden die nog altijd op de taxibaan zwemmen, stegen we op vanaf baan 25 om vervolgens met de wind in de rug koers te zetten naar Nordholz-Spieka, een klein vliegveld vlakbij Cuxhaven. Dit veld heeft een eigenaardigheidje: het ligt in de CTR van Nordholz en de grasbaan schurkt tegen de (militaire) asfaltbaan aan.

Eerste stop Nordholz-Spieka - EDXN

Met zes vliegtuigen vliegen we in de richting van Duitsland. We horen elkaar aanmelden bij Eelde voor flightinfo en later schakelt de een na de ander over naar Langen Info. We zijn dan inmiddels Delfzijl gepasseerd en al halverwege de Eems. Bij het passeren van Emden zien we het vliegveld onder de linker vleugel liggen. Weinig activiteit daar.

We vliegen verder, onderlangs de CTR van Wittmundhafen en passeren Jever. Al snel doemt Wilhelmshaven op aan de horizon, met het vliegveld ten zuiden van de stad. Dat veld hebben we vorig jaar aangedaan tijdens onze Waddentrip. Om de Jadebusen over te steken klimmen we wat hoger en vanaf 2500 ft zien we Eckwarderhörne al liggen aan de overkant. Dat valt niet te missen, die haakse hoek in de kust. Vuurtoren Arngast, in het midden van de Jadebusen, is maar een tandenstoker. Je moet weten dat hij er ligt…

Nadat we Butjadingen zijn overgevlogen doemt Bremerhaven op. We hebben schitterend zicht op de karakteristieke skyline van havenkranen, zeecontainers, containerschepen en eindeloze parkeerterreinen met nieuwe auto’s. Met Bremerhaven achter ons naderen we de eerste bestemming van de dag. We melden af bij Langen Info en zoeken contact met de toren van Nordholz-Spieka. Daar horen we dat de CTR niet actief is en we kunnen probleemloos doorvliegen voor de eindnadering. Eenmaal in het circuit is het even zoeken naar de grasbaan (de verlokking van de drie keer zo lange asfaltbaan is groot), maar hij is al snel gevonden.

Jelger had nog een klein verschil van mening (interpretatie?) met de havenmeester. Die gaf de opdracht ‘turn left at the last hangar’ en na landen wilde Jelger dan ook rustig doortaxiën naar de laatste hangar. Tot frustratie van de havenmeester, want de beste man bleek vanuit zijn eigen perspectief te praten. Bij landen op 26 is zijn laatste hangar toch echt onze eerste. Ah, het klassieke geval van 'linksaf bij de eerste hangar' versus 'linksaf bij mijn eerste hangar, jouw laatste'. Of andersom. Gelukkig waren we op de grond en niet in de lucht, anders hadden we nog een heel ander soort luchtverkeersprobleem gehad!

Op naar de koffie, al verdiende het brouwsel dat we opgediend kregen die classificatie eigenlijk niet. Mogelijk (waarschijnlijk) gezet toen het veld open ging. Maar die poging tot koffie kon de stemming niet bederven en in overleg werd de volgende stop bepaald. Cruciale voorwaarde voor Martijn was de verkrijgbaarheid van Bratwurst: geen Bratwurst, dan een ander veld. Op Stade (EDHS) zou dit geen probleem moeten zijn en al snel zetten we koers richting Stade.

Yoga op Stade - EDHS

Hoewel we vlak langs Himmelpforten vlogen, hadden we gelukkig geen ontmoeting met Petrus. Na ongeveer een kwartier doemde Stade op, een oud Hanzestadje aan de Schwinge, een zijtak van de Elbe. Terwijl we over een wirwar van hoogspanningsleidingen het circuit binnenvliegen, hebben we mooi zicht op de altstad van Stade.

Stade heeft een asfaltbaan en terwijl we scherp uitkijken voor de gliders die we voortdurend over de radio hoorden, landen we rustig op baan 29. Op het platform staan al een aantal van onze groep te wachten. Uit de Sportcruiser van Martijn staken twee voeten omhoog, en aangezien dat niet een voordehandliggende vlieghouding is, betekende het niet al te veel goeds. Bij vliegen heb je een aantal zaken waar je als vlieger niet altijd evenveel invloed op hebt. Het weer hadden we al gezien, en techniek komt op een goede tweede plaats. Naar links sturen bleek opeens een uitdaging van formaat… In dit geval was het een lekke remcilinder die de pret bedierf. Vooral voor Harm (het bleken zijn voeten te zijn), die al zijn yoga-vaardigheden moest aanspreken om bij het euvel te kunnen. Dat leverde dan wel weer een fraaie foto op :-)

Na de weinig comfortabele noodreparatie zouden we op zoek naar de bratwurst. Dat werd de volgende deceptie, want - zo bleek na een korte verkenning - die was er niet. Aangezien Stade verder weinig te bieden had vlogen we al snel verder naar Ganderkesee (EDWQ), een veld onder de rook van Bremen. Jan was daar een paar weken eerder geweest en het veld heeft een restaurant pal aan de baan. Daar kun je leuk zitten. Zo gezegd, zo gevlogen en al snel zaten we allemaal weer in de lucht. Intussen was Martin ingeseind (die had ’s ochtends havendienst en zou ’s middags aansluiten) zodat hij vanaf Drachten direct naar Ganderkesee kon vliegen.

Bratwurst Volksdansen op Gannerkesee - EDWQ

Onderweg naar Ganderkesee kwamen we langs Karlshoefen Airfield, in de midden van nergens, waar net een vliegtuig opsteeg. Vanaf hoogte is dat altijd leuk om te zien. Na een half uur doemde Bremen op en terwijl we Bremen om noord ronden buigen we af naar Ganderkesee. Dat ligt dicht op het stadje zelf en na landen vinden we snel onze weg naar het terras. Heel veel tijd zouden we niet hebben, want de lucht trok al aardig dicht. En ook de beelden op Windy lieten niet veel goeds zien. Terwijl we op het terras zitten zien we Martin en Hero binnenkomen met de PH-4C7. De club is weer compleet.

Tijdens de lunch dienen we de vliegplannen voor Drachten in zodat we snel weg kunnen. Voor Martijn wederom een teleurstelling: ook hier geen Bratwurst. De Schweineschnitzel en mee mogen doen met Duits volksdansen maakte het dan weer een beetje goed. Een aantal van ons moest nog even tanken, en daarna snel terug naar Drachten. Voor wie ooit Ganderkesee bezoekt: ze hebben daar iets bedacht om te voorkomen dat je het circuit te ruim vliegt. Op één van de hoeken staat een mast van ruim 1000 ft. En laat dat nou ook de circuithoogte zijn…

En weer terug

Vlakbij de grens zien we de grote witte blokkendoos van de Meyer Werft liggen, een niet te missen object in het landschap. Helaas ligt er geen cruiseschip te wachten op zijn Ems Convoyance (imposant gezicht is dat altijd!) en al snel bereiken we de grens. We melden af bij Langen Info en zoeken weer contact met Eelde om door de CTR te kunnen vliegen. Het weer wordt slechter en omvliegen kost teveel tijd. Een kwartier later vliegen we boven het veld en als we de CTR verlaten begint het steeds meer te verslechteren. Terug bij Drachten vragen we om een straight-in en even later staan aan de grond op een zeiknat Drachten.

Met drie Duitse velden bezocht en bijna 300NM gevlogen was dit een mooi alternatief voor Saint Omer!